بنیاد کلی گرایی

از نظر بدیو، پل نه آن روحانی مقدسی است که روایت مسیحی ساخته و پرداخته و نه آن کشیش کینه توزی است که فیلسوفانی چون نیچه ناسزایش گفته اند: پل برای بدیو «متفکری» است انقلابی و نوآور که با پایه گذاری مسیحیت بر شالوده ی «رخداد» رستاخیز مسیح، حقیقت و فاعلیت (سوبژکتیویته) را چنان به هم بر تافته که هنوز که هنوز است برای هر «پیکار» سیاسی موضوعیت دارد. به اعتقاد بدیو، پل سیمای نوینی از «سوژه» ترسیم می کند: به دوش کشنده ی حقیقتی که غل و زنجیر «قانون-شرع» یهودی و «عقل-نطق» یونانی را به یک ضربه می گسلاند. بدیو نشان می دهد که این سیمای برساخته ی پل همچنان توان انقلابی بالقوه ی خویش را نگاه داشته: سوژه آن است که به نظم موجود و مستقر جهان تن در نمی دهد و در راه خلق نظمی نوین پیکار می کند.